De hard-to-get drogreden

Wij waarderen wat moeilijk te verkrijgen is

We meten de "waarde" van iets in verhouding tot hoe moeilijk het te krijgen is.

Bent u er bijvoorbeeld door geobsedeerd dat u het actuele nieuws kunt krijgen, of feiten? Vindt u het - echt diep, emotioneel - zeer waardevol om dit te kunnen doen?

Denk aan Wikipedia, Google, Reddit en de vele gratis nieuwsbronnen. Waardeert u de toegang tot deze informatie? Waarschijnlijk zou u het pas voelen als de toegang tot Google, enz. ophield. Natuurlijk, dan is er Bing ...

Wat je in feite waardeert aan de informatie is niet hoe moeilijk de toegang ertoe is, maar de informatie zelf - bv. voor de amusementswaarde, voor de nieuwigheid ervan, enz.

Waarom is goud veel duurder dan cornflakes?

Omdat goud zeldzamer is dan cornflakes. Omdat het moeilijker te produceren is. Daarom stijgt de prijs ervan.

Proberen goud te eten

Maar is een staaf goud op zichzelf nuttig, laten we zeggen voor consumptie?

Nee. Je mag geen goud eten. Nou, over het algemeen is goud ook toegestaan als voedseladditief, maar het heeft geen voedingswaarde.

Dit eenvoudige voorbeeld toont aan dat iets dat moeilijk te verkrijgen is niet noodzakelijkerwijs aan uw behoeften voldoet. Tenminste niet direct.

Ja, ik weet dat je de goudstaaf zou kunnen verkopen en daarvoor cornflakes zou kunnen kopen. Maar dan hoef je die goudstaaf helemaal niet te kopen - waarom die extra omweg maken? Koop gewoon de cornflakes direct.

Moeilijk te krijgen vrouwen

Ik lees momenteel een geweldig boek met datingadvies voor mannen, genaamd "Hack your mating". De auteur stelt dat we vroeger in kleine sociale groepen leefden, waar we beperkte keuze hadden in vrouwelijke partners (maar natuurlijk ook mannelijke partners). Een strategie om een bepaalde vrouw die je leuk vond het hof te blijven maken, was toen waarschijnlijk een betere aanpak - waardoor je marginaal meer kans had om een partner te vinden die je echt leuk vond.

Tegenwoordig is de situatie veranderd. Er zijn miljoenen vrouwen die je zou kunnen ontmoeten.

Het najagen van een onbeschikbare, of moeilijk te krijgen vrouw heeft een zeer hoge prijs: je verspilt je tijd. (en misschien ook de hare)

Als de vrouw probeert een strategie te gebruiken om moeilijk te krijgen, om de waarde die ze heeft te verhogen, laat haar de prijs van haar eigen gedrag betalen.

Vergeet niet dat het "moeilijk te krijgen" deel ook veel andere dingen kan betekenen:

• de vrouw is echt niet geïnteresseerd. Ik ben bijvoorbeeld niet geïnteresseerd in bepaalde soorten vrouwen (ik geef bijvoorbeeld de voorkeur aan brunettes boven blondines) - voor haar zou dat hetzelfde kunnen zijn.
• de vrouw heeft een man in haar omgeving met wie ze meer klikt dan met jou...
• de vrouw heeft hechtingsproblemen, en is niet in staat een romantische band te vormen...

Waarschijnlijk is het niet iets wat met jou te maken heeft. En zelfs als het dat wel is, is het misschien niet iets wat je zou veranderen of waarin je geïnteresseerd zou zijn. Zo kreeg een vrouw met wie ik sprak te horen dat ik niet als arts werk, ook al had ik medicijnen gestudeerd. Mijn uitleg dat dat mijn vrijheid zou inperken bleef bij haar onbeantwoord. Mogelijk zou ik bij haar meer kans maken, als ik mijn carrière als ondernemer zou stoppen, en zou opgeven, om in een ziekenhuis te gaan werken.

Maar zou ik dat echt willen doen? De kans is groot dat er andere problemen opduiken - daarom is het beter om op koers te blijven. Blijf verbeteren, in de dingen die je ziet en waarvan je vindt dat ze verbeterd moeten worden. Maar verdraai jezelf niet voor andere mensen. Stop met het najagen van moeilijk te krijgen vrouwen.

Weglopen

Na terugkomst uit Australië was ik in een online gesprek met een vrouw genaamd Annie. Ze ging niet veel met me om, bijvoorbeeld mijn voorstel voor een videodate op Valentijnsdag werd genegeerd. Ik begon me toen terug te trekken, waarop zij zich weer een beetje begon te engageren en uit te reiken. Ik herhaalde mijn voorstel voor een videodate, waarna we het weekend bespraken.

Ze stelde zelf voor om het de vrijdag ervoor te proberen. Ik deelde mee hoe laat ik beschikbaar zou zijn, en schreef haar een paar minuten eerder dat ik klaar was.

Ik heb een geweldig idee uit Dale Carnegie's boek "Hoe te stoppen met zorgen maken en te beginnen met leven". Als iemand niet komt opdagen, zet ik een timer op 15 minuten, en bedenk dan dat de vergadering niet doorgaat. Annie kwam niet opdagen. Ze schreef me toen later "Ik was vergeten welke dag het was, haha".

Ik schreef dat dat OK is, en als ze wil, kunnen we in het weekend praten, dan - ze moet me gewoon laten weten hoe laat.

Daar gaf ze geen antwoord op.

Op maandag, na het weekend, heb ik haar mijn afscheid gestuurd, en uitgelegd dat bittere ervaring me heeft geleerd niet verder te gaan als de vrouw niet investeert.

Klinkt dit verhaal bekend? Aan het lijntje gehouden worden, door een man of een vrouw? Iemand die niet zeker is, maar die steeds weer opduikt als je je terugtrekt en de hoop opgeeft?

Het is een val, mijn vriend.. Goud kun je niet eten. Zoek in plaats daarvan naar cornflakes - de mensen die zich vrijwillig met je inlaten. Meet de "waarde" van mensen niet af aan hoe moeilijk het is ze te pakken te krijgen, hoe moeilijk het is ze te overtuigen een relatie met je aan te gaan. Meet hoe bevredigend de relatie met de persoon tot wie je je aangetrokken voelt eigenlijk voelt. En of ze dat ook doen, en "ja" zeggen tegen jou.

Foto door Danie Franco op Unsplash